Ο Μάκης Σεβίλογλου γεννήθηκε στη Γερμανία αλλά όταν ήταν έξι ετών η οικογένεια του επέστρεψε στην Ελλάδα και έκτοτε, μέχρι και σήμερα, έχει ζήσει το μεγαλύτερο διάστημα στην Κοζάνη. Σπούδασε αρχαιολόγος και εργάστηκε για κάποια χρόνια σε αυτό το αντικείμενο. Ξεκίνησε δισκογραφικά το 2008 στην εταιρεία Εστία της Χάρις Αλεξιου και μέχρι σήμερα ακολούθησαν άλλες πέντε εργασίες του, η μία ζωντανά ηχογραφημένη ενώ παράλληλα έχει κάνει λίγες αλλά εκλεκτές συνεργασίες γράφοντας τραγούδια για άλλους/ες ερμηνευτές/ιες.
Ο έκτος δίσκος του «40 Χρόνια Πειρατής» κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό σε στίχους των Άρη Αποστολόπουλου, Γιώργου Κορδέλλα, Μαρίας Μουτσάκη και δικούς του και με τις ερμηνευτικές συμμετοχές των Ελένης Τσαλιγοπούλου, Λεωνίδα Μπαλάφα και Βέρας Μπαξεβανίδου. Συνομιλήσαμε με τον πενηνταπεντάχρονο τραγουδοποιό για αυτόν αλλά και για την πολύ διαφορετική από την συνηθισμένη αντίληψη και προσέγγιση του στην μουσική.
Οι σπουδές σου και στη συνέχεια η εργασία σου ως αρχαιολόγος έχουν επηρεάσει με οποιονδήποτε τρόπο το πώς κάνεις μουσική και γράφεις τραγούδια;
Θα ήταν παράξενο αν δεν με είχαν επηρεάσει, όχι τόσο στον τρόπο που γράφω όσο στο ότι έσκυψα με αγάπη πάνω στην ελληνική παράδοση. Ίσως βέβαια η επιρροή να είναι μεγαλύτερη στο στιχουργικό σκέλος.
Σίγουρα οι ρίζες σου είναι τόσο στην λαϊκή όσο και στην παραδοσιακή μουσική μας. Ποια από τις δύο όμως πιστεύεις ότι σε έχει επηρεάσει περισσότερο αλλά και τι από τα δύο θα αποκαλούσες την δική σου;
Προσωπικά συνηθίζω να λέω ότι γράφω λαϊκά τραγούδια, ενορχηστρωμένα διαφορετικά. Νομίζω όμως ότι δεν μπορώ να «μεροληπτήσω» και να πω με σιγουριά είμαι τούτο ή εκείνο. Πλάι σε αυτές μου τις καταβολές ήρθαν να προστεθούν και εκείνες οι επιρροές από την rock και ethnic μουσική σκηνή και κάπως έτσι προέκυψε ο ήχος μου, με ίσως περισσότερα στοιχεία από την παράδοση και το λαϊκό τραγούδι.
Τζουράς και όχι μπουζούκι, λαουτοκίθαρο, ένα ασυνήθιστο όργανο, δική σου επινόηση αλήθεια; [Πάντως έχεις μια προτίμηση σε «ανορθόδοξα» όργανα, έτσι δεν είναι;
Στο πατάρι σίγουρα τζουράς γιατί θεωρώ ότθ ο ήχος του είναι πιο μέσα στον τρόπο με τον οποίο εξυπηρετώ τις ζωντανές εμφανίσεις μου. Ωστόσο αγαπώ και τα δύο όργανα το ίδιο και τα χρησιμοποιώ κατ’ ανάγκη και επιθυμία με πυξίδα πάντα το ενορχηστρωτικό χρώμα που θέλω να δώσω. Όσον αφορά τσο λαουτοκίθαρο ναι, είναι κάτι που ζήτησα από φίλο κατασκευαστή να μου φτιάξει. Το βάφτισα λαουτοκίθαρο χωρίς βέβαια να είναι, ο ήχος του παραπέμπει ίσως εκεί, κατά τ’ άλλα όμως το μπράτσο του είναι μπράτσο μπουζουκιού. Διάλεξα μια ασφαλή ονομασία για να μην εξηγώ!]
Αν και γράφεις ο ίδιος στίχους κάποιες φορές μελοποιείς άλλων. Δεν σου προκύπτουν σχεδόν ταυτόχρονα μουσική και στίχος όπως συμβαίνει συνήθως με τους τραγουδοποιούς;
Όσες φορές, σε όσα τραγούδια ο στίχος είναι δικός μου προέκυψε με αυτόν τον τρόπο, γεννήθηκαν δηλαδή μαζί στίχος και μουσική. Η σύνθεση πάνω σε στίχους άλλων όμως είναι μια εντελώς διαφορετική διαδικασία. Μου αρέσει να λέω ότι οι στιχουργοί γράφουν το 75 τοις εκατό ενός τραγουδιού και όχι το 50. Σε αναγκάζουν (με την καλή έννοια) να υποταχτείς στο μέτρο τους.
Υπάρχει κάτι ως «κεντρική στιχουργική ιδέα» στον δίσκο ή είναι απλά μια σειρά νέων τραγουδιών σου;
Νομίζω ότι γι’ αυτό επέλεξα τον τίτλο «40 Χρόνια Πειρατής», θέλοντας να δηλώσω τον αγώνα όσων αγαπούν το τραγούδι χωρίς φώτα και στρας. Και μάλιστα όχι πειρατής για πλιάτσικο αλλά από αγανάκτηση στο μεγάλο τίμημα «ελλιμενισμού» που θα ΄έπρεπε να καταβάλλω κάνοντας υποχωρήσεις που δεν θέλω.
Το ομότιτλο τραγούδι του CD είναι καθαρά αυτοβιογραφικό ή αναφέρεται σε μιαν ολόκληρη κατηγορία ανθρώπων στην οποία συμβαίνει να ανήκεις και εσύ;
Ο στίχος είναι του Άρη Αποστολόπουλου οπότε έχει αναφορές στη δική του αυτοβιογραφία. Εγώ βρήκα ένα πουκάμισο ραμμένο στα μέτρα μου. Δεν αποκλείεται να λειτουργεί ως τέτοιο και για άλλους.
Ποιο τραγούδι του δίσκου αγαπάς περισσότερο και γιατί;
Αυτή είναι δύσκολη ερώτηση… Όλα τα αγαπώ πολύ, ίσως όμως έχω μια αδυναμία στο τελευταίο, το «Εγώ δεν ξέρω να μιλώ» του Γιώργου Κορδέλλα, γι’ αυτό και επέλεξα μια αφαιρετική ενορχήστρωση παίζοντάς το με την μία. Είναι το μόνο τραγούδι του δίσκου που δεν ξανατραγούδησα αλλά κράτησα το πρώτο τέικ με αποτυπωμένο το αρχικό συναίσθημα.
Τι σε έκανε να στείλεις ένα «μουσικό γράμμα» στον αείμνηστο Leonard Cohen;
Η πείνα μου για απλές και ζεστές μελωδίες. Θεωρώ το «Dance Me To The End Of Love» ανυπέρβλητο μελωδικό δείγμα. Η ανάγκη μου να ακούσω πουλάκια μέσα σε ένα τοπίο με μίζες, κόρνες, βρισίδια και ηχορύπανση. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι συνθέτες που θα ήθελα να τους στείλω γράμμα. Νομίζω πως ως τέτοιο γράμμα θα μπορούσε να εκληφθεί και άλλο τραγούδι του δίσκου, τα «Σεβντάς» ή το «Τρελό Πουλί» σε στίχους της Μαρίας Μουτσάκη. Θα μπορούσαν να είναι επίσης γράμματα με αποδέκτη τον Γιώργο Ζαμπέτα.
Οι ενορχηστρώσεις σου αναμφίβολα είναι «μπερδέματα» και συχνά απολαυστικά μάλιστα. Προσπαθείς να συνδυάζεις ετερόκλητα όργανα ή σου προκύπτει αυθόρμητα;
Νομίζω ότι προσπαθώ να διαχειριστώ τις καταβολές μου. Δεν γίνεται επί τούτου. Συνήθως όταν γράφω κάποιο τραγούδι ακούω το τελικό αποτέλεσμα από την αρχή, από τη φάση του δείγματος που καταγράφω. Από την άλλη με εξιτάρει, θα μιλήσω μεταφορικά, το να βλέπω κάποιον με γκλίτσα να μπαίνει στο προεδρικό μέγαρο, το να χρησιμοποιώ δηλαδή ετερόκλητους ήχους.
Ποιο από τα τραγούδια σου που έχουν ερμηνεύσει άλλοι/ες θα ήθελες να έχει ερμηνεύσει, έστω πρώτος, αλλά και ποιο από τα τραγούδια άλλων που ερμήνευσες στην πρώτη εκτέλεση τους αγαπάς περισσότερο;
Νομίζω ότι τα τραγούδια βρίσκουν το δρόμο τους, συχνά μάλιστα διαλέγουν μόνα τους τη φωνή που θέλουν να τα ερμηνεύσει. Λειτουργούν ως οντότητες και αν δεν ακούστηκαν από τον κόσμο στην πρώτη τους εκτέλεση ενώ το άξιζαν θα έρθει κάποια στιγμή που θα τα γνωρίσει ερμηνευμένα από μια άλλη. ]
Πώς είναι το να ζεις σε μια πόλη της περιφέρειας όπως η Κοζάνη, τόσο πριν όσο και στην διάρκεια της πανδημίας; Δεν σου πέρασε ποτέ από το μυαλό να μετοικίσεις στην Αθήνα ή έστω στην πιο κοντινή Θεσσαλονίκη, κάτι που θα βοηθούσε στο να γίνουν τα τραγούδια σου πιο γνωστά, για να μην πω «την καριέρα σου»;
Αν συνέβαινε αυτό σίγουρα ο τίτλος του δίσκου δεν θα ήταν ο ίδιος! Θα μπορούσε να είναι και χειρότερα, θα μπορούσε ίσως και καλύτερα. Στην Αθήνα κατεβαίνω όσο χρειάζεται και όσο αντέχω, η λέξη καριέρα έχει πολλά διόδια και δεν προτίθεμαι να καταβάλλω το τίμημα, Στην τελική και ως εδώ ήταν μακρύς ο δρόμος…όσο για την πανδημία είμαι ευτυχής που την πέρασα στον κήπο μου κια όχι σε ένα διαμέρισμα!
Και τα προσεχή σχέδια σου, σε σχέση με τον δίσκο αλλά και για τη συνέχεια, αν υπάρχουν κάποια;
Επί του παρόντος θέλω το καλοκαίρι να βγάλω τα τραγούδια μου βόλτα και από Σεπτέμβρη – Οκτώβρη,νομίζω ότι χρωστώ στην καινούρια εργασία μια παρουσίαση στην Αθήνα. Κάποια νέα τραγούδια μου θα είναι έτοιμα σύντομα με τις φωνές του Βασίλη Λέκκα, Λεωνίδα Μπαλάφα, Μόρφως Τσαϊρέλη και Σαββέριας Μαργιολά.
Με περίσκεψη, προσοχή και αληθινό ταλέντο ο Μάκης Σεβίλογλου καταφέρνει από την «μακρινή» Κοζάνη να βρίσκεται στο ουσιαστικό επίκεντρο των μουσικών πραγμάτων πολύ περισσότερο από άλλους και άλλες που ζουν στα αστικά κέντρα.