Βύσσινο & Νεράντζι

Στα παλιά στα πεταμένα
και στη στάχτη απ’τη φωτιά
πέταξα τα περασμένα
κ’ είπα δε με νοιάζει πια

Βάσανα γλυκά δεμένα
στης αγάπης την κλωστή
μες της λησμονιάς τα τρένα
νόμιζα είχαν ξεχαστεί
μα στου ονείρου μου την πόρτα
πρόβαλες χαράματα
και τα κλάματα με πνίγουν,
σαν τις μάνες που ανοίγουν
των παιδιών τα γράμματα…

Τα παλιά τα έχω θάψει
κι έχτισα μια εκκλησιά
το κεράκι σου έχει κάψει
μα η καρδούλα μου χτυπά

Θα ψάξω θάλασσα βαθιά
να ρίξω την καρδιά μου
να την κοιτώ να πνίγεται
Θα στέκομαι από πάνω
και μ’άλλα μάτια,
άλλο κορμί θα πίνω στην υγειά μου

Ξέρω, αγάπησα πολύ
κι αντέχω κι άλλο τόσο
μα είν’ αρρώστια ν’αγαπώ
και θέλω να γλυτώσω

Θα ψάξω κι άλλα βλέφαρα
φιλιά να τους χαρίσω
το δάκρυ απ’τα μάτια τους
για πάντα να το σβήσω
Φωνή να βγάλω δυνατή
καθώς ξαναγεννιέμαι
που αγάπη πάλι απ’την αρχή
θα βρω να τυραννιέμαι

Ήρθα ξανά
νύχτα μη με πάρουνε χαμπάρι
Ήρθα ξανά κι από ψηλά
φώτιζε το δρόμο το φεγγάρι
Ήρθα ξανά
δρόμος η χαρά να σε ανταμώσω
Ήρθα ξανά και βιάζομαι
πριν προλάβω και το μετανιώσω

Πες μου, πες μου
πριν διαβούν οι ομορφιές μου
Πες μου, πες μου
κι η ματιά σου ακόμα
μου τρυπάει σωθικά, καρδιά και σώμα

Ήρθα ξανά
πέρασε η ζωή σα να ‘ταν ψέμα
Ήρθα και μπρος στην χάρη σου
πνίγομαι στο πιο ρηχό το ρέμα
Ήρθα ξανά
άλλη μια φορά να σε αγαπήσω
Ήρθα ξανά που χώρια σου
δεν είναι ζωή μου να τη ζήσω

Άιντε μια πίκρα κι άλλη μια
κι είναι να πάρω τα βουνά – πώς βάρυνε η καρδούλα μου
Τούτος ο κόσμος βάσανο
με ψέμα ζει με χάχανο – πώς χάλασε μανούλα μου

Αει θα μαζέψω δύναμη σε ένα γερό μεθύσι
Και η ψυχή μου στο χορό το σώμα μου θα αφήσει

Άιντε την ρίζα μου να βρω
με την γενιά μου όλη να πιω – να ταξιδέψω πίσω
Έτσι που ο χρόνος τα ‘φερε
τι είναι καλό και τι κακό πώς να το ξεχωρίσω

Άκουσα απόψε μια φωνή
να μου μιλάει με δύναμη
που αλάφρωνε τα στήθια της
απ’ την πικρή αλήθεια της να κλαίει
Άκουσα απόψε ένα πουλί
που έκρυβε μέλι στην φωνή
να τραγουδάει τον πόνο του
που το ξεχάσαν μόνο του να λέει

Με ξέχασε η αγάπη μου
και πέτρωσε το δάκρυ μου
Οι προσευχές μου τέλειωσαν
και τα φτερά μου έλιωσαν
Μόνο τραγούδια έχω να πω
για όσο ακόμα θα αγαπώ

Θόλωσε απόψε το μυαλό
με το πιοτό με τον καπνό
κι ο στεναγμός στα στήθια μου
μου μάτωσε τη νύχτα μου και κλαίω
Στόλισα την καρδούλα μου
προικιά απ’ τα μπαούλα μου
κι απ’ το σεντούκι το παλιό
έβγαλα αναστεναγμό και λέω

Με ματόκλαδα που λάμπουν
και τραγούδια απ΄ τα παλιά γλυκονανούριζα
κάθε αγάπη μου καινούργια
που απ΄ τις άλλες πάντα την ξεχώριζα
Μα όπως κύλαγαν οι μέρες
έτσι φεύγανε κι αυτές και με αφήνανε
Ταξιδιάρικες γαλέρες
που ποτέ τους σε λιμάνι δεν ξεμείνανε

Κι είμαι στο μόλο και μετρώ
βαρκούλες άλλες χίλιες δυο
που μοιάζουνε με μένα
με τα πανιά σκισμένα

Με ματόκλαδα που λάμπουν
Κυριακές συννεφιασμένες οι αγάπες μου
βρήκαν πέρασμα για να μπουν
και αφήσαν στο κορμί μου τις ανάσες τους
Και ανοίξαν τα φτερά τους
οι αγάπες μου πουλάκια διαβατάρικα
λέω άιντε στην υγειά τους
Για τα χρόνια που με τα φιλιά τους χάρηκα